W dobie szybkiej digitalizacji trudno wyobrazić sobie życie bez Internetu. Online zamawiamy jedzenie, komunikujemy się, uczymy się, pracujemy, a nawet korzystamy z opieki medycznej. Tym bardziej zaskakujące są te statystyki: według szacunków Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU) na rok 2024 około 2,6 miliarda ludzi nadal nie będzie miało dostępu do Internetu. Oznacza to, że co trzeci mieszkaniec naszej planety pozostaje w tyle za erą cyfrową.
Reklama
Kim jest tych 2,6 miliarda?
Większość osób bez dostępu do Internetu mieszka w rozwijających się krajach Afryki, Azji Południowej i niektórych częściach Ameryki Południowej. Problem jest szczególnie dotkliwy na obszarach wiejskich i oddalonych, gdzie nie ma podstawowej infrastruktury telekomunikacyjnej, elektryczności ani stabilnego zasięgu sieci komórkowej.
Kobiety, osoby starsze, osoby o niskich dochodach i wykształceniu również znajdują się w grupach mających ograniczony dostęp do technologii cyfrowych. Problem pogłębiają bariery językowe, niski poziom kompetencji cyfrowych oraz wysoki koszt urządzeń i łączności.
Konsekwencje wykluczenia cyfrowego
Brak dostępu do Internetu to coś więcej niż tylko niedogodność domowa. To jest realne ograniczenie możliwości:
Ograniczony dostęp do edukacji
Podczas pandemii COVID-19 miliony uczniów nie mogło kontynuować nauki z powodu braku Internetu. Nawet dziś znacznej części populacji świata nie jest dostępny dostęp do zasobów edukacyjnych, kursów i platform internetowych.
Trudności w dostępie do usług zdrowotnych
Telemedycyna, internetowe umawianie wizyt u lekarzy, dostęp do informacji na temat profilaktyki chorób i szczepień – wszystko to pozostaje poza zasięgiem osób nieposiadających dostępu do Internetu.
Bariery ekonomiczne
Małe przedsiębiorstwa w odległych rejonach nie mają dostępu do rynków globalnych, nie mogą korzystać z reklamy internetowej ani handlu elektronicznego. Bez Internetu możliwości zatrudnienia, pracy zdalnej i szkoleń w nowych zawodach są znacznie ograniczone.
Izolacja polityczna i społeczna
Ludzie mają ograniczony dostęp do niezależnych źródeł informacji, inicjatyw obywatelskich i uczestnictwa w społeczeństwie cyfrowym.
Dlaczego problem nie został jeszcze rozwiązany?
Rozwój infrastruktury komunikacyjnej wymaga znacznych inwestycji. Budowa stacji bazowych, układanie światłowodów czy uruchamianie rozwiązań satelitarnych to zadania kosztowne i wymagające dużego nakładu pracy, zwłaszcza w regionach o trudnym położeniu geograficznym, niskiej gęstości zaludnienia lub niestabilnej sytuacji politycznej.
Ponadto nie wszystkie kraje uważają cyfryzację za priorytet. W niektórych regionach Internet może być wręcz postrzegany jako zagrożenie dla cyberbezpieczeństwa i stabilności państwa, co dodatkowo utrudnia jego rozwój.
